Ik belde de volgende dag mijn arts en legde uit wat er gebeurde. Hij verspilde geen tijd met het nemen van zijn beslissing en het bleek dat hij Lyme net zo serieus neemt als ik. Hij is niet het type dat medicijnen te veel voorschrijft, maar nadat ik hem had verteld dat het een zwarte poot was, riep hij onmiddellijk een dosis doxycycline in, een sterk antibioticum. Hij zei ook dat hij een plan had voor een agressievere behandeling als ik de komende maanden ziektesymptomen zou vertonen. Terwijl ik wachtte tot de apotheek mijn recept invulde, bestelde ik twee flessen biologische supplementen waarover ik op verschillende Lyme-blogs had gelezen. Mijn emoties wisselden af ??tussen dom voelen voor mogelijk overdreven reageren en in paniek raken over de ziekte en me goed voelen over het nemen van alle voorzorgsmaatregelen. Toen ik een kind was, kwam mijn vader vrij regelmatig terug uit het bos of zijn tuin met teken ingebed, en we zouden ze eruit plukken en vergeten. Lyme bestond, maar was nog geen epidemie en teken waren slechts een groot ongemak. Maar nu ben ik bang. De vernietiging van habitats heeft het Lyme-landschap sinds mijn jeugd drastisch veranderd.

Ik ben vooral bang voor Lyme omdat ik al meer dan tien jaar te maken heb met chronische pijnproblemen. Ik heb er zelfs een boek over geschreven (Hurting Like Hell, Living with Gusto: My Battle with Chronic Pain). Het ondertekenen en spreken van rondleidingen was een enorme reden waarom ik de afgelopen maanden veel in het noordoosten heb gereisd. Het boek is al een jaar uit en hoewel het een geweldige rit was, wil ik niet Volume II schrijven. Ik wil geen verhaal over chronische Lyme. Potentieel tweede boek of niet, ik word eindelijk zo gezond na zo lang, en het idee om Lyme nu te krijgen is wreed en angstaanjagend.

Ik besloot dat de teek in zekere zin een zegen was, ervan uitgaande dat ik Lyme-vrij blijf. Het hebben van een ingebed, zelfs nadat ik niet eens in een echt bos was geweest, was een potentieel levensreddende herinnering om mezelf het hele jaar door elke dag te controleren of ik ergens anders dan wegen heb gerend of gelopen. De CDC zegt dat hoe langer een teek is ingebed, hoe groter de kans dat het Lyme naar zijn gastheer verspreidt.

De antibiotica gingen zonder enige fanfare. Ik had drie dagen lichte darmgevolgen, maar niets belangrijks. Ik was erg moe tijdens [url=http://www.etoiledemere.fr/Nike-Air-Odyssey-Femme-c-28_29.html]Nike-Air-Max-720-Homme-c-49_51.html[/url] trainingen, wat bijdroeg aan mijn paranoia, maar ik sliep ook niet goed of bleef goed gehydrateerd, dus dat is waarschijnlijk de reden waarom ik moe was. Een van de supplementen rook behoorlijk, dus ik slikte het snel in. Ik controleerde dagelijks de bijtsite en zag de kleine rode bult langzaam vervagen tot roze en daarna bijna verdwijnen. Vijftien dagen na de beet voelde ik me symptoomvrij en heel erg dankbaar. Ik ga een maand door met de supplementen en bel onmiddellijk mijn arts als er iets verdachts opduikt. Mijn volgende lange run was allemaal bestrating, wat mijn ziel vochtig maakte, maar ik was nog niet klaar om terug te gaan naar het bos. Ik hou van trailrunning en wandelen, maar ik had een pauze nodig. En de volgende keer dat ik uitga, gebruik ik insectenspray op mijn schoenen en kleding, zelfs als het regent.

Ik heb [url=http://www.balconismo.de/Nike-Air-Huarache-Damen-c-139_140.html]Nike Air Huarache Damen[/url] gelezen over teken tot het punt van uitputting. Ik begon zelfs een entomoloog op Twitter te volgen in de hoop een obscure tip te krijgen over hoe Lyme te vermijden. Een gewoon advies is niet praktisch voor hardlopers, zoals het dragen van een lange broek en ze in hoge sokken stoppen. Ik woon in Florida en ik zou aan een zonnesteek sterven als ik me zo kleed. Maar wat advies is beproefd en waar, of je nu een hardloper of een wandelaar of een tuinman bent. Sinds mijn laatste schrik controleer ik mezelf religieus op teken na elke run waarbij bossen betrokken zijn. Ik begin van de voeten en werk door, gebruik waar nodig spiegels en felle zaklampen. Ik neem warme douches zodra ik afkoel van het hardlopen, en ik controleer altijd mijn kleding op lifters voordat ik ze in de wasmand gooi. Ik word er beter van als ik eraan denk om [url=http://www.mondoscale.it/Nike-Air-Max-270-Uomo-c-34_39.html]Nike Air Max 270 Uomo[/url] mijn schoenen met afstotend middel te besproeien voordat ik het huis verlaat en altijd een hoed op paden draag. Het Centrum voor ziektebestrijding heeft ook een handige webpagina over het voorkomen van tekenbeet.

Je kunt ze niet zien, maar ze zitten eronder, aangezien de rok slechts een laag tule is. Ik had de hardloopshorts nog nooit eerder getrotseerd en na vandaag weet ik niet zeker of ik dat nog een keer zal doen. Ze zijn Moving Comfort en ik heb ze alleen gekozen op basis van hun prijs ($ 30, vergeleken met $ 50 + voor sommige van de andere die ik zag), en de geweldige gratis nachtelijke verzending van Zappo waarmee ik ze laat op woensdagavond kon bestellen en ze kan hebben arriveer op vrijdagmiddag op mijn kantoor. (Ja, ik krijg een booty-short op het werk. Wat is er?)

Hoe dan ook, de korte broek en mijn onderste helft [url=http://www.mondoscale.it/Nike-Air-Max-Tavas-Donna-c-46_47.html]Nike Air Max Tavas Donna[/url] konden niet met elkaar opschieten. Van ongeveer .25 mijl in tot het einde, bleven ze omhoog rijden en gaven me wedgies. Als ik ze halverwege de cursus had kunnen verwijderen, had ik dat gedaan.